De lijdensweg in zeven aktes … – Zeg Rob, wat is dit voor een politiek weekje geweest? Ik kan snel op elkaar volgende politieke veranderingsprocessen nog wel goed tot me nemen, maar wat het debat van donderdag zo fascinerend maakte is de totale rauwheid. Rutte werd bijna verslonden, het is dat Kaag en Hoekstra nog een beetje medelijden hadden met deze voormalige staatsman. Nu hij voor eeuwig gedoemd lijkt te zijn als politieke jokkebrok, leugenaar en vooral als iemand die eigenmachtig de tegenmacht de nek wil omdraaien. Hoe kan het dat Mark Rutte in nog geen drie weken van redder des vaderlands is verworden tot politieke outcast. Echt niemand wil meer met hem in de nabijheid gezien worden.
Brief Loek Borrèl aan Rob Vrolijk
Ik geniet van een goed politiek debat. Dat heeft Nederland lang niet gekend. Ik herinner me ‘oudje’ met de dissidenten in het CDA, waarbij een boycot van het Apartheidsregime in Zuid-Afrika op het spel stond. Ook een mooi debat was het judasgedrag van Rita Verdonk in de kwestie Hirsi Ali, die gelogen zou hebben over het verkrijgen van haar paspoort. Met de beslissende rol van Balkenende, die zijn mond gewoon voorbij praatte. Nu was het wachten op Annemarie Jorritsma, die door de bomen het bos niet meer zag. Uit de brij aan woorden die zij produceerde, gaf ze aan dat ze geen idee had wat de vraag ook alweer was. Ze wauwelde maar door, geheel in de geest van het dixielandorkestje die in een nog niet zo ver verleden de VVD-verkiezingsavond zo ondraaglijk maakte. Of zoals Black Queen Sylvana Simons het – geparafraseerd – zei: ‘Ik luister nu al een hele tijd naar u, maar ik weet gewoon niet waar u het over hebt’ om vervolgens resoluut d’r back hiney aan een vertwijfelde Jorritsma te laten zien.
Faux pas
Het was een debat waar alles inzat. De door Rutte totaal vergeten hoofdrolspeler Omtzigt als de bekende ‘olifant in de Kamer’, de als altijd zichzelf overschreeuwende Wilders die het debat maar meteen met gestrekt been in ging, Rutte die zijn zoveelste excuses prevelde voor de zoveelste omissie in zijn geheugen, Kaag die nog even op stoom moest komen en de juiste toon zocht en Hoekstra die bevrijd leek van te nauw zittende schaatsen en ouderwetse partijstrategen, en een zeer aardig begin maakte van zijn rol als parlementariër. En wat te denken van de leidster van de Boeren, Burgers en nog een ‘B’ (Buitenlui? Beambten? Bikkels?)? Gehuld in een leren Satudara jack! Ze sprak uit haar hart, een inktzwart hart helaas. Dassen van Volt, die rondliep als een kind in een speeltuin: Verdwaasd en vol ongeloof. Zoveel mensen, zoveel dingetjes, zoveel geluidjes. Maar het was toch echt Baudet die – zonder het te weten – de vraag der vragen stelde: ‘“Heeft u ook uw verslag van het gesprek met de verkenners ingezien in het Verkennerskamertje”? Een vraag waarbij je als onwetende de steller zo achter de microfoon zou hebben weggedragen, maar Rutte ging er heel ‘professioneel’ op in. En ja, toen waren de rapen definitief gaar. Een faux pas, waar nog lang over werd gesproken.
Hazenpaadje
Rob, ik vond Kaags uitleg bij de motie van afkeuring prachtig. Snoeihard geadresseerd aan Rutte. Geen moment van aarzeling, gewoon een knieschot. Rutte keek vreemd, bedenkelijk, geslagen en met uiteindelijk een priemend glimlachje. Hij had zijn kastijding ondergaan op deze nachtelijke Witte Donderdag, maar de Goede Vrijdag was in aantocht: Kaag beet niet door. Het nieuwe leiderschap, waar ze verdomme ook nog aan refereerde jegens een onthutste Marijnissen, bleek nog gewoon in de cursusdoos te zitten. Zij en in haar kielzog Hoekstra én die wezel van een Seegers, vonden dan toch nog een hazenpaadje voor de gevallen staatsman. Terwijl de rest van de Kamer het vertrouwen in deze man voorgoed had opgezegd. Voor hen was het exit Rutte!
Nabeschouwingen
Ik vind de nabeschouwing meestal een beproeving, vooral als die Roderick van Grieken van de Debatclub zijn mening etaleert. Maar op deze Goede Vrijdag leek het journaille en het volk nog beduusd door wat zich de dag ervoren had afgespeeld. Vandaag de kranten gescand. Mooie reconstructies, venijnige stukjes over Rutte (die is nu helemaal een loser), de toekomst van de democratie (daar hebben we toch heel lang niets mee gedaan). Opvallend zijn dan toch de stukjes van 3 weken terug in de krant en die van vandaag. Zie bijvoorbeeld een van mijn favoriete scribenten, Bas Heijne in de NRC. Zie zijn column van vandaag: ‘Niemand wil op Rutte lijken‘ en lees dan nog eens zijn column van daags na de landelijke verkiezingen: ‘Een waanzinnig stabiel land‘. Bijna drie weken geleden was het hosanna bij de VVD, nu lijkt die partij als een plumpudding in elkaar te zakken. Alles draaide om Mark Rutte, troonopvolgers zochten hun heil in het bedrijfsleven, waar het grote geld te verdienen valt. Maar ook in het CDA zijn de problemen nog niet verdwenen. Hoekstra heeft van zich afgebeten, maar het zal toch van Omtzigt afhangen of die partij een stabiele en betrouwbare factor zal worden. En wat te denken van de geldingsdrang van D66?
Een moeilijke formatie
Rob, ik voorzie een moeilijke formatie, zodat onze gedachtegangen elkaar kunnen blijven kruizen. De Tweede Kamer, de tegenmacht, heeft donderdag weer eens weten te brullen. Een zwaluw maakt nog geen zomer, dus in alle redelijkheid: het blijft afwachten. Maar dat we weer wat spanning mogen verwachten in de Nederlandse politiek geef ik je bij deze mee. En over een ‘linkse’ lente ga ik het volgende keer weer hebben.
Lees ook: It’s the ideology, stupid
Schrijf je in voor de nieuwsbrief!
En krijg het boek ‘Zoete inval. Als in Uden de pot kookt, bloeit de vriendschap’ cadeau!
Trackbacks/Pingbacks