Als ik het woord cultuur hoor, trek ik mijn pistool
Door Rob Vrolijk
‘Als ik het woord cultuur hoor, trek ik mijn pistool’ schijnt Hermann Göring ooit gezegd te hebben.
Natuurlijk wil ik de gemeente Uden absoluut niet vergelijken met het barbaarse regime van Göring en zijn kornuiten, maar met cultuur heeft het bestuur in onze gemeente nooit veel opgehad. Zo las ik in en officieel stuk op internet onder de titel ‘Cultureel lef en ondernemerschap’ het volgende:
‘Kunst en cultuur zijn belangrijke verbindingselementen in een veranderende gemeenschap als gevolg van de instroom van nieuwkomers/vluchtelingen. Wat met woorden niet direct uit te drukken is, kan met zang, dans en beeld vaak wel worden uitgelegd, waardoor integratie makkelijker wordt.’
Teken aan de wand
Volgens mij is dit tekenend voor hoe slordig er op bestuurlijk niveau in een dorp als Uden over kunst en cultuur wordt gedacht. Om te beginnen zijn die twee toch echt twee afzonderlijke grootheden. En wat ze dan wél gemeen hebben, is dat het zeker geen verbindingselementen zijn in de veranderende gemeenschap van tegenwoordig. Kunst niet omdat het intrinsiek z’n eigen gang gaat, ‘de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie’ volgens de dichter Willem Kloos. En cultuur is op dit moment juist het grote probleem bij de assimilatie van nieuwkomers/vluchtelingen. Veel autochtone inwoners van dit land zijn bang dat de eigen cultuur verloren gaat onder druk van de instroom van nieuwkomers.
Een goed stukje pantomime voor de nieuwkomers
Ook is het te bizar voor woorden dat de literatuur blijkbaar niet tot de grootheden kunst en cultuur wordt gerekend. In ieder geval niet om de integratie van die nieuwkomers te vergemakkelijken. Dat roept bij mij direct de vraag op hoe ze die nieuwkomers de Nederlandse taal willen gaan leren. Met een goed stukje pantomime en een gezellig achtergrondmuziekje?
We kappen d’r mee
Maar eigenlijk is het hele uitgangspunt om de gemeentelijke kunst en cultuur plannen te legitimeren met de problematiek van de nieuwkomers/vluchtelingen. Betekent dat ook dat op het moment dat die toestroom opdroogt, we in de beleidsstukken van de gemeente Uden mogen lezen: ‘Gezien het gegeven dat de instroom van nieuwkomers/vluchtelingen de laatste jaren volledig tot stilstand is gekomen, is ook de behoefte aan de verbindingselementen kunst en cultuur volledig is verdwenen. We kappen d’r mee.’
Wat betekent ‘cultureel lef en ondernemerschap’
En wat betekent trouwens die kop ‘Cultureel lef en ondernemerschap’. Dat je aan de ene kant Cultureel lef hebt en aan de andere kant ondernemerschap? Twee zaken die niets met elkaar van doen hebben. En dat je bijvoorbeeld kunt zeggen ‘ja, vroeger had Maarten wel cultureel lef, maar tegenwoordig heeft hij zo vreselijk veel last van z’n ondernemerschap.’ Of moeten we het juist zien als een combinatie van die twee? Cultureel lef én ondernemerschap. Dan krijg je volgens mij entertainment en dat heeft in ieder geval niets met kunst te maken. Wie daar meer van wil weten, moet maar eens lezen wat Martin Scorsese over Marvel zegt.
Geen idee
Weet je wat ik denk? Dat ze bij de gemeente Uden geen idee hebben wat ze er mee moeten. Niet met nieuwkomers/vluchtelingen en niet met kunst en cultuur. En dat ze het daarom maar op één hoop hebben gegooid.
Een fabel
Overigens is de zo-even aangehaalde uitspraak van de nazi-leider een fabel. Het werkelijke citaat luidt ‘Als ik het woord cultuur hoor, ontzeker ik mijn Browning’ en komt uit het toneelstuk ‘Schlageter’ van de auteur Hanns Johst.
Lees ook: Waarom investeren in een natuurgebied dat niet bestaat?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief!
En krijg het boek ‘Zoete inval. Als in Uden de pot kookt, bloeit de vriendschap’ cadeau!
