VVD hoofd ballonnenopblazer Klaas Dijkhoff Knoergoeie Brabander!
Een goede vriend van mij zat jaren geleden in de raad van elf van carnavalsvereniging De Knoerissen in Uden. En in een onbewaakt moment – er waren enkele uurtjes geen activiteiten gepland met de club – besloot hij een pilsje te pakken van Café ’t Stulpke aan de markt. Beter bekend als Henkie van Zutphen. Omdat er tussen de twee activiteiten te weinig tijd zat om naar huis te gaan en zich om te kleden, deed mijn vriend dat in vol ornaat. Hij zag er geen enkel kwaad in. Fout, fout, fout, zo bleek achteraf. Want naderhand kreeg hij op zijn donder dat hij ‘in tenue’ was gaan stappen: ‘Je weet hoeveel agressie onze outfit oproept’, werd hem toegebeten. Nee, dat wist hij niet. Maar het was voor hem voldoende reden om de eer het volgende jaar aan iemand anders te laten.
Door Rob Vrolijk
Jaren later werden mijn partner en ik met ons reclamebureau gevraagd of we wilden meedenken hoe we de Knoerissen wat dichter bij de gewone mensen konden krijgen. Ik persoonlijk zou liever iets bedenken om dat idiote carnaval uit de hoofden van de mensen te krijgen, maar mijn partner is wél een zeer enthousiast carnavalsvierder. Bovendien vinden we het beiden leuk om over dit soort zaken na te denken. Dus namen we de uitdaging aan.
Prinsenverkiezing
Het contact met de communicatieknoeris van dienst was bijzonder aangenaam en wij hadden wel wat ideeën hoe we de uitstraling van de Knoerissen wat minder elitair konden maken. Zo stelden we voor om een prinsenverkiezing te organiseren waarbij iedere wijk of vereniging een eigen prins kon voordragen. Vervolgens kon dan een echte – op Amerikaanse leest geschoeide – campagne losbarsten. Met deur-aan-deur-acties en gebruikmaking van de reguliere verkiezingsborden. Als kers op de taart moesten drie door Skyline TV uitgezonden verkiezingsavonden worden georganiseerd waar de kandidaten zich aan het grote publiek presenteerden middels het uitvoeren van opdrachten en het opvoeren van leuke acts. Dit ter vervanging van het destijds wegkwijnende fenomeen ‘zitting’.
Een prinses aan het hoofd?
Ook stelde we voor om ook vrouwen kans te geven op het prinsessendom. Het echte Nederland heeft vier generaties lang een vrouw aan het hoofd gehad. Waarom zou dat dan niet kunnen tijdens het ludiek bedoelde carnaval? Verder deden wij het voorstel om in de carnavalskrant wat minder aandacht te besteden aan de hoogwaardigheidsbekleders en de spotlight wat meer te richten op de gewone carnavalsvierder. In clichétaal: ‘de man die al twintig jaar meedoet met de optocht en de mevrouw die al dertig jaar de pakjes van de dansmariekes naait.’
Voorstellen afgewezen
Vrijwel al onze voorstellen werden afgewezen. De prins bleef gekozen worden door een geheimzinnige commissie mannen en het idee van een prinses was destijds net zo abject als de ‘roetveegpiet’ tegenwoordig in bepaalde kringen. Het enige dat we er door kregen, was een carnavalskrant met een menselijk gezicht. Grappig genoeg heette die krant dat jaar ook niet de Knoerissenkrant, maar Carnavalskrant. Een uitzondering in een lange rij.
We verlaten de slangenkuil
Maar zelfs de minimale veranderingen die wij er wel door hadden gekregen, werden niet in dank afgenomen. Diverse Knoerissenbobo’s voelden zich zwaar gepasseerd omdat ze slechts met een kleine foto in die Carnavalskrant stonden. Zij, die altijd zoveel betekende voor de vereniging! Met zo’n kleine vermelding! Schandalig, vonden ze. En al die ellende kwam op het dak van de communicatieknoeris van dienst. En toen hij min of meer uit zijn functie werd ontheven, zagen wij onze kans schoon om ons solidair met hem te verklaren en de slangenkuil te verlaten.
Mijn zaak niet
Ik heb er sindsdien enkel en alleen aan teruggedacht als een intensieve, maar bijzonder leuke periode. En dat er van onze ideeën en ons keiharde werk zo weinig is overgebleven: soit. Uiteindelijk zijn de Knoerissen baas over hun eigen club. Zij moeten doen wat ze zelf leuk vinden, zich houden aan de regels die ze zelf opstellen en zichzelf presenteren zoals het hen goeddunkt. Daar heb ik verder niks mee te maken.
Knoergoeie Klaas?
En nog steeds heb ik geen rancuneuze of andere vervelende gevoelens naar deze carnavalsclub. Maar ik kan het niet nalaten om in het licht van het voorgaande verhaal te reageren op het nieuws dat vorige week tot ons kwam. Dat de nationale ballonnenopblazer Klaas Dijkhoff is uitverkoren tot Knoergoeie Brabander. Natuurlijk is Klaas een olijke baas, met een scherp verstand en gevoel voor humor. Ik zou met heel veel plezier een goed biertje kunnen drinken aan de bar. Tegelijkertijd echter is Klaas ook een pragmatisch rabiaat rechtse houwdegen die met name door het linkse volksdeel van onze natie wordt verafschuwd.
Volgend jaar stemadvies?
Nu kun je natuurlijk beweren dat dat ieders goed recht is om te vinden wat je vindt. Klaas dus ook. Uit politiek oogpunt is er – naar mijn idee – dan ook helemaal niets mis met Klaas. Ik kan me zelfs voorstellen dat een dergelijk eerbetoon in zijn woonplaats Breda wat minder controversieel is (al heb ik geen idee van de verhoudingen aldaar). Maar in Uden? Wat is de bedoeling van de Knoerissen hiermee? Willen zij het linkse deel van de Udense carnavalsvierders van zich te vervreemden? Waarom dit politieke statement juist in deze gepolariseerde tijden? Of is Hans Spekman voor volgend jaar wellicht een optie (ondanks het feit dat hij geen Brabander is en waarschijnlijk geen carnaval viert. Aan zijn kleding hoeft hij in ieder geval niets meer te doen).? Is dit een domme vergissing of bekennen de Knoerissen gewoon kleur: wij zijn pragmatisch rabiaat rechts? Hebben ze nog steeds de wens om álle Udenaren aan zich te binden of richten ze zich tegenwoordig exclusief tot het rechtse volksdeel? Komen ze dan bij de komende verkiezingen ook met een stemadvies? Of is dat de carnavalsgekte voorbij? Ik ben toch zo benieuwd.
Lees ook: Uden: van prima donna tot muurbloempje
Schrijf je in voor de nieuwsbrief!
En krijg het boek ‘Zoete inval. Als in Uden de pot kookt, bloeit de vriendschap’ cadeau!
Trackbacks/Pingbacks